Bolivia

Zo, daar was ik dan weer in me eentje in La Paz, moest ik mezelf weer gaan vermaken! Maar ik had wel iets leuks op het oog, namelijk Huayna Potosi, een pukkel van 6088 meter die graag beklommen wou worden. Ik ging met nog een andere fransman die ik al eerder had ontmoet naar een touroperator om te boeken voor de volgende dag. Maar in diezelfde nacht was ik plotseling ziek geworden met veel overgeven, waarschijnlijk iets verkeerd gegeten, dat gebeurt hier regelmatig! Omdat ik het beklimmen van die berg niet meer zag zitten vroeg ik de volgende morgen aan die touroperator voor een andere dag, maar helaas, dat kon natuurlijk weer niet en ik had natuurlijk al betaald dus toen toch maar gegaan.

Hoewel het in La Paz nog redelijk goed weer was, was het richting Potosi steeds slechter aan het worden. Toen we met de auto aankwamen in het eerste kamp was het ondertussen gaan sneeuwen. Het is normaal gesproken een paar uur klimmen naar het basekamp wat ligt op 5200 meter.Helaas was mijn gids van de oude stempel en stormde met een noodvaart die berg op, volgens mij dacht hij dat hij meedeed aan de olympische spelen, wat een mafkees zeg, heb ik weer! Naarmate de tocht verder omhoog vorderde en ik met me zieke harsens in de sneeuw met harde wind achter die gids aanliep begon ik me steeds meer af te vragen: wat doe ik hier nou toch weer op die pokke berg, ik wil lekker in me warme bedje liggen, maar helaas dat zat er voorlopig nog niet in! Toen we eindelijk waren aangekomen in het basekamp zaten ik en me franse maat helemaal stuk.

Je zou vanaf het base kamp een prachtig uitzicht hebben over het gebergte, maar niet voor ons, door het slechte weer was het zicht niet meer dan 10 meter. In het basekamp waren nog 2 franse klimmers en een 4 koppig Oostenrijks reddingsteam uit de alpen die hier kwamen oefenen. Het plan was om vroeg te gaan slapen en om 1 uur in de nacht op te staan en dan te gaan klimmen zodat je met de zonsopkomst op de top staat. Dus wij na het eten proberen te gaan slapen. Maar er was nog iets waar ik niet geheel tevreden mee was, en dat was mijn slaapzak die ik van de touroperator had gekregen. Het was maar een dun slaapzakje en toen ik op het etiket keek zak ik staan dat deze slaapzak bestemd is voor temperaturen voor 23 graden. Maar het is hier ijskoud en het vriest hier, wat moet ik nou met een slaapzak wat bedoeld is voor de tropen. Hoe ik nou precies dat temperatuurverschil moest overbruggen konden ze me dan ook niet vertellen. Ik werd dan ook wel een tikkeltje jaloers toen ik mijn slaapzak, wat eigenlijk niet meer was dan een lakentje, zag liggen naast die 4 hypermoderne dikke slaapzakken die bestemd waren voor temperaturen van -25 van het Oostenrijks reddingsteam. Dit tot groot gelach van de anderen natuurlijk. Ik ben toen met al mijn kleren proberen te gaan slapen maar ik kon de slaap maar moeilijk vatten, maar toen ik eindelijk lag te slapen kwam dat Boliviaantje me weer wakker maken om te gaan klimmen.

Het was ondertussen beestenweer geworden met snoeiharde wind en een dikke paklaag sneeuw. Na de volle bepakking aangetrokken te hebben gingen we dan maar ik was ondertussen helemaal niet lekker geworden en na 100 meter lag mijn ontbijt al op de berg en moest ik de tocht al afblazen, het zat er niet in, ik weer lekker terug in me koude slaapzakje. Maar vanwege het barslechte weer kwamen de andere jongens een voor een binnenkruipen waarbij de laatste pas om 8 uur in de ochtend terug kwam in het basekamp. Uiteindelijk heeft dus niemand de top bereikt, het was te gevaarlijk om een poging te wagen.

In de ochtend zijn we teruggelopen naar het starterskamp waarna iedereen er natuurlijk helemaal doorheen zat. Toen we uiteindelijk het gebergte uitreden in een roestige oude bak, ziek, stinkend, volledig kapot, keek ik door het raampje naar buiten naar het onstuimige weer, en dacht ik bijmezelf: het is toch wel mooi he, allemaal!!!!!!!!!!!!!!!

Peru

De binnenkomst van Peru begon erg mooi op een zeer afgelegen grensovergang. Het duurt 2 volle dagen met vele verschillende voertuigen om deze grensovergang te bereiken tussen mooie bergen en rijstvelden maar het was het dan ook wel meer dan de moeite waard. Het eindstation was Chachapoyas waar ik de zeerindrukwekkende Gotca waterval heb bezocht van 771 meter hoog en behoort tot de 3 na hoogste van deze aardkloot ( of 5e of 14e ligt eraan hoe je het bekijkt, ze bestaan namelijk uit 2 delen maar het is iedergeval vrij hoog allemaal).

Hierna ben ik naar de Cordilera blanca afgereisd, het hooggebergte van de Andes waar ik nog een hike heb gedaan van 4 dagen. Dit gebergte is echt een walhalla voor hikers en klimmers. Zelden heb ik zulke mooie bergen gezien met vele toppen om je heen van 6000 meter en hoger. Te lang kon ik hier in dit gebergte niet blijven, want jawel, daar ging het dan eindelijk gebeuren, Karin komt gezellig deze kant op omme 3weken lastig te komen vallen. De reis ging van Lima (hoofdstad van Peru) tot La Paz (hoofdstad van Bolivia).

We zijn eerst naar Paracas gereisd wat voor de kust van Peru ligt en wat ook wel de Galapogas eilanden in het klein worden genoemd, om daar wat zeeleeuwen te bezichtigen. Na Paracas zijn we naar Huacachina afgereisd. Dit is een kleine oase in de woestijn waar je kunt buggierijden en sandboarden. We hadden de grootste lol met dat sandboarden waarbij je op een board moet gaan liggen en met een noodvaart naar beneden dendert van zeer hoge zandheuvels.

Nadat we nog de Nasca lines hebben bezocht zijn we naar Cusco gereisd om de wereldberoemde Machu Pichu stadte bezichtigen. Zoals sommigen wel weten ben ik niet een hele grote fan van ruines maar dit is toch wel heel speciaal. De oude inca stad is nog zo intact en de lokatie is werkelijk fenomenaal boven op een bergtop met een waanzinnig uitzicht over de andere bergen. Na een paar dagen in Cusco geweest te zijn, zijn we naar de Colca canyon afgereisd waar de diepste canyon ter wereld ligt en die wel 2 maal zo diepis als de Grand canyon. Deze canyon is ook de beste plek om de grote condors te spotten waar we er dan ook velen gezien hebben.

Hierna zijn we naar Puno gegaan waar je de floating islands kunt bezichtigen die gemaakt zijn van riet en waar nog steeds mensen op zouden wonen maar om eerlijk te zijn valt dat te betwijfelen. Ik denk dat de reden dat het nog bestaat is omdat toeristen er geld heen brengen , maar ach, je moet maar denken dat die mensen ooit zo geleefd hebben. Maar wie denkt dat reizen alleen maar vakantie vieren is heeft het goed mis, elke dag weer zoeken naar een slaapplaats en elke dag moet je weer uiteten en zoeken naar een lekker restaurant. Dus na 2 weken bus in,bus uit gereisd te hebben was Karin natuurlijk aardig afgemat en zijn we nog lekker een weekje wezen chillen in Copa cabana aan het Titicaca meer. Dit is het hoogst bevaarbare meer ter wereld en ligt op 3800 meter. We hadden hier een super kamer met groot balkon en hangmat met prachtig uitzicht over het Titicaca meer.

Na en weekje lekker wezen chillen zijn we naar La Paz afgereisd waar Karin weer naar Holland af zou reizen. Aaah, ik ga haar nog missen!!!!!

Equador

Allereerst wil ik mijn felicitaties overbrengen aan hetkersverse bruidspaar, mijn supermaatje Jean & Syl. Ongelofelijk jammer dat ik er niet bij kon zijn maar ik heb begrepen dat het een topbruiloft is geweest, en aan die gekke kop van Jean ballenman,die ik s´nachts gelukkig nog even kon zien en horen, was dat aardig te zien!

Tja,en daar stonden we dan, in een finale van het WK!! Na,bijna alle wedstrijden van hetWK gezien te hebben, heeft het mijn reisschema (nou ja,reisschema) aardig door de war geschopt en was het soms lastig te combineren,en reizen envoetbalkijken maar het is me gelukkig aardig gelukt, al heb ik vele uurtjes in de barretjes moeten doorbrengen, wat af en toe best zwaar kon zijn.Wat voetbal betreft zijn ze hier helemaal gek en op elke hoek van de straat kun je het wel WK volgen.

Voor de finale was ik speciaal in Quito (hoofdstad) gebleven waar een Nederlandse bar was en waar we met veel andere Nederlanders in vol oranje uitrusting met grote spanningnaar de ´wedstrijd der wedstrijden´ hebben kunnen kijken. Dat was het leuke deel,de rest kennen we allemaal wel. Maar het is fantastisch om te zien hoe ze hier meeleven met het WK, het is elke dag voorpaginanieuws en op TV zie je niets anders,het lijkt net of het WK hier gespeeld wordt.

Na Quito ben ik naar de Galapagos eilanden gegaan. Het zijn unieke eilanden waar je zo naast sealions kan gaan liggen op het strand.(nee, ik bedoel niet die walrussen die in de zomer ook wel eens voor Havana op het strand liggen) Het is een bizar gezicht, ze zijn werkelijk overal,ze liggen op banken of ze hangen een beetje op straat (hanggroepsealions).Je moet soms uitkijken dat je niet over ze heen struikelt in het donker.Ik heb nog twee hele mooie duiken mogen maken, waarbij ik nog sealions, turtles en hammerheadsharks heb kunnen spotten.

Maar zoals de meesten van jullie inmiddels al weten kwam er een einde aan het Galapagos gevoel, en kwam het uiterst droevige bericht dat mijn fantastische vader ziek is geworden en waar je weer met beide benen op de grond wordt gezet.

Pa,hou je taai!!! En ik denk aan jullie!!!!!!!!

Colombia deel 2

Tja,.....................Colombia! Waar zal ik eens beginnen? Ik kan hier wel gaan vertellen wat ik hier allemaal gedaan heb, maar dan ben ik nog wel even bezig en daar heb ik dus geen zin in. Er valt hier zoveel te zien dat je tijd tekort komt. Het is een land van uitersten, ze hebben er werkelijk alles: bergen, 2 oceanen, volkanen, jungle, woestijn en weet ik veel wat nog meer.

Leuke plaatsen waren: Capurgana, wat zo geisoleerd ligt en waar je alleen met boot kan komen en waar ze nog geen gemoteriseerde voertuigen hebben maar nog leven met paard en wagen. Medellin, (stad van Pablotje) met bruisend uitgaansleven, (stappen hoef je Colombianen niet uit te leggen, dat hebben ze aardig onder de knie!) of de prachtige koffiezone met een prachtige vallei waar gigantische lange palmbomen groeien waarvan men niet weet waarom ze daar nou precies zo hoog zijn. Waar ik ook een leuke tijd had was San Augustin waar precies een heilige feestdag was (dat hebben ze bijna elke week in Colombia). Iedereen die een paard bezit rijdt met die knol door de straten en wat natuurlijk een geweldig gezicht geeft. Maar volgens mij was het de kunst om zoveel mogelijk alcohol te nuttigen en dan op je paard te blijven zitten, wat dan ook lang niet iedereen lukte!!

Ik had zelf ook nog een leuke ervaring met een paard. Ik deed een tourtje in San Augustin met horseriding met een paar anderen, maar ik had precies zo´n eigenwijs ding onder me die twee dingen kon, dat was. of galopperen of stilstaan. Dus ik moest altijd wachten op die anderen en als ze er waren dan ging dat beest er weer met een noodgang vandoor!

Of dan heb ik het nog niet gehad over de vele koloniale steden die Colombia bezit en waarvan Mompos mijn favoriete stad was en waar de tijd lijkt stil te staan. Er valt niks te beleven maar het lijkt net of je in een set van een oude film loopt, zo authentiek ziet het eruit.

Wat een land, wat een ongelofelijke vriendelijke mensen. Tot dusver mijn absolute favoriet. Knap land dat dit moet gaan overtreffen. Maar helaas, na 2 maanden in Colombia zit mijn tijd erop hier en gaat de trein weer verder, en die gaat naar..........................Equador!!!!!!!!!!

Colombia deel 1

Op naar Colombia dus. Om naar Colombia af te reizen zijn er een aantal opties. Omdat er geen normale landverbinding bestaat tussen Panama en Colombia kun je kiezen tussen vliegtuig of boot. Ik heb eigenlijk nog nooit lang gevaren, dus dat leek me dan wel het leukste. Er zijn wel mogelijkheden om over land te reizen, maar het wordt ten strengste afgeraden omdat het vol met guerilla zit (nee, ik bedoel niet van die Bokitos die je ook in blijdorp tegenkomt)! Bij mijn weten bestaat er geen land dat aan elkaar grenst dat geen normale landverbinding heeft. Het verbaast me eigenlijk dat ze 100 jaar geleden wel op wonderbaarlijke manier het Panama kanaal hebben kunnen bouwen, maar tot dusver geen normale weg.

Maar het plan was dus om met een zeilboot eerst 3 dagen rond de San Blas islands te varen en dan in 2 dagen nonstop naar Cartegena in Colombia te varen. Maar het begon alweer verassend! Om het land uit te kunnen heb je natuurlijk een paspoortstempel nodig, maar de man van de migratiedienst op de san blas islands was naar Panama City gegaan met de stempel in zijn zak, en niemand kon die beste man bereiken, dus zat er niets anders op om een paar dagen extra te verblijven op de san blas islands. Maar dat is nou ook weer niet zo´n ramp want de eilanden zijn echt wonderschoon. Ze bestaan uit meer dan 360 eilanden en worden gedeeltelijk bewoond door de Kuna indianen, een van de meest orginele stammen die nog bestaan in Amerika. De eilanden zijn vrijwel onaangetast en staat vol met palmbomen en een paar hutjes waar de locals wonen. Dus het was weer heerlijk vertoeven daar, beetje zeilen, snorkelen en op het strand chillen. Toen we eindelijk onze stempel hadden konden we vertrekken naar Colombia. Het was dus 50 uur nonstop zeilen, maar na 3 uur hing ik al met mijn hoofd buitenboord van zeeziek

De oude koloniale stad van Cartegena is prachtig en vooral in de avond zeer sfeervol. Na Cartegena ben ik naar Taganga gegaan, een laid back dorpje aan de kust waar je snel langer verblijft dan je had gepland, omdat het er zo relaxt is. Hiervandaan ben ik naar park Tayrona gegaan, waar men zegt dat daar de mooiste stranden van Colombia zijn. Je slaapt daar in een houten toren op een rots met uitzicht over de zee en het strand.

Hierna ben ik naar de ´lost city´ geweest. Dit is een vijfdaagse trek naar een oude ruine stad die verborgen lag in de bergen, en die in 1975 pas herontdekt is en er is toen veel goud gevonden op die plek. De trek waarbij je rivieren oversteekt, watervallen ziet en indianen dorpjes aandoet die nog leven als honderden jaren geleden was werkelijk fantastisch, wat een ongelofelijke prachtige natuur daar!

Na de ´lost city´ trek ben ik naar het noordelijkste deel van Zuid Amerika afgereisd, genaamd Cabo de la Vela. Dit deel gaat over in woestijn en kan je alleen bereiken via een volgepropte jeep. Het is een onwerkelijk gezicht daar, zo rij je door de jungle en een paar uur later rij je door de woestijn. Je kan daar op een hoge rots klimmen waarbij je een waanzinnig uitzicht hebt over de woestijn en de Caribische zee.

Dit is nog maar een klein deel van Colombia!!, Oef, er valt nog heel wat te zien hier!!!!!!!!!!!!

Panama

Na Puerto Viejo in Costa Rica ben ik de grens overgestoken en naar Bocas del Torro gegaan. Bocas del Torro is gelegen op een eiland in de Caribische zee waar je met een snelle speedboot naar toe wordt gebracht. Het is er prachtig daar, je hebt daar allemaal eilandjes liggen waar je heen kan gaan en allemaal strandjes hebt. Nog een tourtje wezen doen waar je dolfijnen gaat spotten en kan snorkelen. Na een tijdje wachten hadden we toch nog 2 hele dolfijnen gespot.

Maar hoe ze daar omgaan met het onderwater reef is echt onbegrijpelijk. Ze gooien het anker gewoon op het reef uit met alle schade van dien. Overal zie je al schade van die ankers en dan zeker over 10 jaar klagen dat ze gaan werk meer hebben omdat het reef naar de Filistijnen is!

Maar het mooiste van Bocas del Torro was het zien van de Leatherback turtle, de grootste schildpad die op dit bolletje ronddoolt. We waren met maar 7 mensen en hebben er wel 1,5 uur bijgezeten hoe ze uitputtend haar eieren legde en terug naar de zee kroop. Het is ongelofelijk indrukwekkend om te zien hoe groot ze wel niet zijn. Degene die wij hadden gezien was alleen het schild al 161 cm lang en 122 cm breed, en het hoofd was zo groot als een mensenhoofd. De sporen die ze achterliet op het strand waren meer dan 2,5 meter breed. Het leek net of er een grote rupsband over het strand gereden had. Het zijn zeer bijzondere dieren.

Na Bocas del Torro ben ik naar Boquete gereisd, wat in het binnenland ligt. Mijn plan was om daar een volkaan te gaan beklimmen waar je op de top beide oceanen ziet liggen, maar het regenseizoen was daar net begonnen dus het was gewoon niet te doen. Maar het hostal waar ik in verbleef was super, vooral de eigenaar. Het hostal was net 3 maanden geopend en na het stappen was er een afterparty in het hostel waar de eigenaar bier en rum voor iedereen had meegenomen, kijk, dat zouden ze nou overal moeten doen!!

Na het binnenland ben ik naar Panama City gegaan. Panama City is een verassend moderne stad met een skyline van vele hoge gebouwen, absoluut niet te vergelijken met die andere grote steden in Centraal Amerika die er niet uit zien en die je maar beter kunt vermijden. Natuurlijk ben ik naar het Panama kanaal geweest. Ik ben natuurlijk wel wat gewend met onze eigen haventje, maar desondanks is het een behoorlijk indrukwekkend gezicht hoe die grote boten door het kanaal varen en dan te bedenken dat ze dat meer dan 100 jaar geleden gebouwd hebben in de jungle. Ze waren zo gek nog niet in die tijd!

Ik heb eindelijk ook weer een 3e nieuwe camera kunnen kopen in Panama City. De eerste (en de beste,snik) was ik na een maand al mee gevallen, de tweede ben ik verloren (of gejat) met veel fotos erop, en nu dus de derde. Hopelijk gaat deze wat langer mee!

Destination next: Colombia!!!!

Costa Rica

Ik ben eerst naar Monteverde geweest om daar het cloudforest te gaan bezichtigen. Het cloudforest was bijna net zo mooi als het regenwoud in 'playa la Rockanje

Na Monteverde ben ik naar Montezume gegaan, een dorpje aan de Pacifische kust. Ik had daar een eigen appartement met 2 andere jongens op een prachtige lokatie aan de kust. Het mooiste was dat je in de morgen luid werd wakker geschreeuwd door apen rondom ons appartement.

Na Montezuma ben ik nog een paar dagen verbleven in Santa Teresa, een waar surfersparadijs met grote stranden en hoge golven. Na wat van de Pacifische kust gezien te hebben ben ik naar Puerto Viejo gereisd, gelegen aan de Caribische kust. Puerto Viejo is een dorpje vol barretjes en restaurantjes dus het was weer gezellig!

Op naar Panama!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

El Salvador & Nicaragua

Ik ben natuurlijk naar de kust geweest in El Salvador, daar heb je een aantal plaatsen waar je heel goed kunt surfen, en dat wou ik natuurlijk ook wel eens een keer proberen maar omdat me voet verzwikt was, zat dat er even niet in, en moest ik verplicht de hele week in een hangmat aan het strand liggen.

Na El Salvador ben ik naar Nicaragua gereisd en was het plan om naar Leon (stad in Nicaragua) te gaan, maar na 4 bussen, 2 grensovergangen en 11 uur in een chickenbus zag ik tot mijn grote verbazing een verkeersbord met daarop Managua (hoofdstad) staan en Leon wat een andere richting aangaf. Op de een of andere manier heb ik Leon gemist, ik was twee uur te ver gereden en Managua was nou net niet de stad waar ik heen wou, maar ja, er zat niets anders meer op om daar maar te overnachten en de volgende dag terug naar Leon te gaan.

Leon is een prachtige oude koloniale stad met overal revolutie muurschilderingen op de muren, erg mooi om te zien. Om toch nog wat actiefs te doen ben ik in de buurt van Leon van een volkaan wezen sandboarden. Het record sandboarden van die volkaan lag op 82 kmph, maar een record zat er voor mij even niet in die dag, het was meer vallen en zandhappen maar het was natuurlijk weer lachen.

Na een paar dagen in de stad vond ik het weer de hoogste tijd om naar het strand te gaan om een beetje af te koelen en ben ik naar een klein gehucht aan de pacifische kust gegaan, genaamd Jiquillo. Normaal gesproken is hier geen mens te vinden op het strand maar i.v.m Semana Santa, het grootste feest van Centraal Amerika, gaan alle locals uit de stad naar het strand, dus helemaal alleen was ik daar niet meer maar het was een prachtig strand om een paar dagen te chillen.

Hierna ben ik naar Granada gegaan, ook een koloniale stad. Ondanks dat Nicaragua zeer arm is hebben ze een paar prachtige oude koloniale steden. In de buurt van granada ben ik nog wezen zwemmen in een krater van een volkaan met kristal helder water, heel mooi om te zien.

Daarna ben ik nog een paar dagen in Isla Ometepe geweest, een eiland met twee volkanen in het gigantische Nicaragua meer om vervolgens door te reizen naar San Juan del sur, om daar voor het eerst een poging te gaan doen om te surfen. Na een surfles mocht ik het zelf gaan proberen met natuurlijk vele malen vallen en opstaan maar het was weer leuk om te doen.

Nu op naar Costa Rica!!!!!!!!!!!!